ስለ ኀጢአቴ የእግዚአብሔርን ቁጣ ሰግቼ ከማለቅስበት ቀናት ይልቅ፣ የእግዚአብሔር መልካምነት ፍንጥቅታ ነክቶኝ ከልቤ የማለቅስበት ቀናት ይበዛሉ። አንድ ወቅት ባለቤቴን በቁጣ ከተናገርኩ በኋላ ከማዕድ ቤት ወጥቼ የተሰበሰበውን ቆሻሻ ወደ ውጪ ለማውጣት ወሰንኩ። ይህንን ለማድረግ ከጋራዤ ስወጣ የጸደዩ ቀን ውበት እጅግ አስገራሚ ነበር። ሰማያዊ ሰማይ፣ ነፋሻማ ቀን፣ ሞቃታማ ፀሓይ በቆዳዬ ላይ ሲያርፍ ተሰማኝ። እግዚአብሔር ከሰማይ ጎንበስ ብሎ የተገናኘኝ ያህል ነው የተሰማኝ። ከዚህም የተነሣ ባለቤቴን ኖኤልን ላስተናገድኩበት መንገድ ከልብ የሆነ ጸጸት ተሰማኝ።
ይህ መረዳት እውነተኛና ጉልህ ሚና እንዲኖረው ለእግዚአብሔር ቁጣ ያለን ፍርሀት አስፈላጊ ይመስለኛል። ሞቃታማው የፀሓይ ብርሃን እጅግ አስገራሚ ነበር፤ ምክንያቱም መብረቅ ሊወድቅ ይችል ነበር፤ እናም ይሄ ለእኔ ይገባኝ ነበር። የእግዚአብሔርን ፍትሕ እና ቁጣ ባለማስተዋል ከእርሱ መልካምነት ጋር መገናኘት የማያስገርምና ቀላል ነገር ሊመስል ይችላል። ነገር ግን ይህ እጅግ ልብ የሚሰብር ነገር ነው።
በመልካምነት መነካት
ጴጥሮስ በሉቃስ 5 የገጠመው ይህ አይደለምን? ሌሊቱን ሙሉ ዓሣ ለማጥመድ ሲሞክሩ አድረው ነገር ግን ምንም ሳይዙ ቀሩ። ኢየሱስ መረቦቻቸውን እንዲጥሉ ነገራቸው፤ ሆኖም ግን ጴጥሮስ “መምህር ሆይ ሌሊቱን ሙሉ ስንደክም አድረን ምንም አልያዝንም” በማለት ተቃወመ፤ በመጨረሻም በመታዘዝ መረቦቹን ጣለ (ሉቃስ 5፥5)። ሁለቱም ጀልባዎች በዓሣዎች ሲሞሉ ወይም ክርስቶስ ጴጥሮስን በመልካምነቱ ሲገናኘው፣ ጴጥሮስ ከጥርጣሬው አልፎ ኢየሱስ ጉልበት ሥር በመውደቅ፣ “ጌታ ሆይ፤ እኔ ኀጢአተኛ ሰው ነኝና ከእኔ ተለይ” አለው (ሉቃስ 5፥8)። ሁሉንም በሚችለው አምላክ መልካምነት ፊት የጴጥሮስ ልብ በእውነተኛ ጸጸት ተሞላ።
ዴቪድ ብሬነርድ ለአሜሪካውያን በሚሰብክበት ጊዜ ተመሳሳይ ነገር አጋጥሞታል። እንዲህ ሲልም ይህንን አስቀምጧል፦ “አንድም የሽብር ቃል ሳይነገር ሰዎች በወንጌሉ ቃል ልባቸው ሲነካና ሲሸነፍ ማየት እጅግ የሚያስደንቅ ነገር ነው ” (ዘ ላይፍ ኦፍ ዴቪድ ብሬነርድ, 307)።
ከእነዚህ ሦስት ተሞክሮዎች ምን እንማራለን? ሦስት ትምህርቶችን መውሰድ እንችላለን።
- እውነተኛ ጸጸት ከፍቅር የሚመነጭ ነው
ከኀጢአት የተነሣ የሚመጣ እውነተኛ የጸጸት ዕንባ ቅድስናን ከመውደድ እንጂ፣ ቅድስና ባለመኖሩ የሚመጣውን ቅጣት ፍራቻ አይደለም።
ይህንን በሌላ መልኩ ስናስቀምጠው፦ አንድ ነገር ከማጣታችሁ የተነሣ የምታነቡት ዕንባ የሌላችሁን ነገር የሚያከብር ከሆነ፣ ይህን የሌላችሁን ነገር አብዝታችሁ ትፈልጉታላችሁ ወይም ትወዱታላችሁ ማለት ነው እንጂ፣ በጎደላችሁ ነገር ምክንያት የሚመጣውን ቅጣት ፍራቻ ብቻ ሊሆን አይችልም። ያነባኸው ዕንባ እውነተኛ ዋጋ እንዳለው ለማሳየት የጎደለህን ነገር መውደድ አለብህ።
ይህ ማለት ከእግዚአብሔር ማንነት ጋር በፍቅር መውደቅ፣ እርሱ ከሚከብረበት ጸጸት ሊቀድም ይገባል። የእግዚአብሔርን ቅድስና በሚያከብር መንገድ በጸጸት ማንባት፣ ከእርሱ ማንነት ጋር በፍቅር ከመውደቅ ተከትሎ የሚመጣ ነው። ይህ ካልሆነ ግን ጸጸትህ የጎደለህን ነገር ከመውደድ ሳይሆን የእግዚአብሔርን ቁጣ ከመፍራት የተነሣ ነው።
ይህ በመጀመሪያ እንዴት እንግዳ እንደሆነ ተመልከት፦ ቅድስና በማጣትህ ከማልቀስህ በፊት እግዚአብሔርና የእርሱ የቅድስና መንገድ ሀብትህ እና ደስታህ ሊሆን ይገባል። በሌላ መልኩ ስናስቀምጠው፦ በኀጢአት ከመጸጸታችን በፊት እግዚአብሔርን እና የቅድስናውን መንገድ ማወቅ የደስታችን ምንጭ ሊሆን ይገባል። በእግዚአብሔር ላይ ያለ እውነተኛ ደስታ በኀጢአት ላይ ላለ እውነተኛ ሐዘን መሠረት ነው። ከእግዚአብሔር መለየት ይጎዳን ዘንድ ከእርሱ ማንነት ጋር በፍቅር መውደቅ አለብን።
2. ሁሉም ሐዘን እግዚአብሔርን አያከብርም
ቅድስናን ከመውደድ ሳይሆን፣ ካለመኖሩ የተነሣ የሚመጣን ቅጣት በመፍራት ማልቀስ እና መጸጸት ይቻላል።
ብዙ ወንጀለኞች የፍርድ ብይናቸው ሲነበብ የሚያለቅሱት ጽድቅን ወደው ሳይሆን፣ የፈለጉትን የማድረግ ነጻነት ስለተነፈጉና ተከትሎ የሚመጣውን ሕመም ፍራቻ ነው። በደል ያደረሰ ሰው በሚቀጣበት ጊዜ ማልቀስ ትክክል ያልሆነን ነገር ከመጥላት የመነጨ ሳይሆን፣ ሕመምን ከመጥላት የመነጨ ነው። ይህ ዐይነት ሐዘን፣ እውነተኛ ወይም ከወንጌል የተነሣ የሚመጣ ጸጸት ወይንም ንስሓ አይደለም። ይህ ደግሞ ወደ ክርስቲያናዊ መታዘዝ አይመራም።
ይህንን ማወቅ ለስብከት እና ለምክር አገልግሎት እጅግ አስፈላጊ ነው። እውነተኛ ጸጸት በሌለበት ቦታ ለቅሶ ይበዛል። የምክር አገልግሎት የሚሰጡ ሰዎች ይህንን መለየት አለባቸው። ሰዎች ለክርስቶስ ያላቸውን መታዘዝ እና ለቅድስና ያላቸውን ቦታ ሳናስተውል ለሐዘናቸው ብቻ ያለን ርኅራኄ ወደ ደካማ ምክር፣ ያለ ጊዜው ወደ ሆነ መጽናናትና ጊዜያዊ ወደ ሆነ ፈውስ ይመራል።
3. በእግዚአብሔር ውበት ሰዎችን መማረክ
የስብከቶቻችን እና የምክሮቻችን ዓላማ እግዚአብሔርን እና የእርሱን ቅድስና የላቀ ውበት በማሳየት ወደ እውነተኛ እና ወንጌልን ከመስማት ወደሚመነጭ ጸጸት መምራት ሊሆን ይገባል። ሰዎች ከቅድስና ሲወድቁ ሊጸጸቱና ሊያዝኑ የሚገባው፣ በመንፈስ ቅዱስ አማካይነት የእግዚአብሔርን ቅድስና በመውደድ ሊሆን ይገባል።
እውነተኛ የሆነና በኀጢአት ምክንያት ወደሚሰበር ልብ የሚያስጠጉ ስብከቶችና ምክሮች የእግዚአብሔርን ፍትሕ እና ቁጣ ከጀርባቸው ያነገቡ ናቸው። ነገር ግን ዋና መልእክታቸው በኀጢአት ላይ ያለ እውነተኛ ጸጸት በእግዚአብሔር ቅድስና ላይ ካለ ደስታ የመነጨ እንደሆነ ማሳወቅ ነው። ስለዚህም በጸሎት በተሞላ ትጋት በስብከቶቻችን እና በምክሮቻችን ሁሉ እግዚአብሔር በክርስቶስ እጅግ የከበረ ደግሞም የእውነተኛ እርካታ ምንጭ እንደሆነ ልናስተላልፍ ይገባል።
በጆን ፓይፐር
