ተጫዋቾቹን ሰለ ጨዋታ እያስተማረ፣ ነገር ግን በተግባር ስለማያሰለጥን አሠልጣኝ ምን ታስባላችሁ? የሒሳብ ትምህርትን የሚያስተምር፣ ነገር ግን ተማሪዎቹ ሲሳሳቱ ስለ ማያርም መምህርስ? ወይንም ስለ ጤንነት ብዙ እያወራ የራሱን ካንሰር ችላ የሚልስ ሐኪም?
እነዚህ ሁሉም መሥራት የሚገባቸውን ሥራ በከፊል እየሠሩ ነው ልትሉ ትችላላችሁ። ስፖርታዊ ጨዋታዎች፣ ማስተማር እና ማሠልጠን ያስፈልጋቸዋል። ትምህርት ማስተማር፣ ማስረዳት እና ስሕተትን ማረም ይጠይቃል። የሕክምና ሙያ ደግሞ ጤንነትን መጠበቅ፣ በሽታን መከላከል እና ማከምን ያጠቃልላል።
ታዲያ፤ የዲሲፕሊን ሥርዐት የሌላት፣ ነገር ግን ደቀ መዝሙርነትን ስለ ምታስተምር ቤተ ክርስቲያን ምን ታስባላችሁ? ይህ ትርጉም ይሰጣችኋል? ይህ ለብዙ አብያተ ክርስቲያናት ትርጉም እንደሚሰጥ አስባለሁ። ምክንያቱም፣ በርካታ አብያተ ክርስቲያናት ያስተምራሉ፤ ነገር ግን ጤናማ የቤተክርስቲያን ዲሲፕሊን ሥርዐት ያላቸው ጥቂቶች ነው። ልክ ዕጢን ችላ እንደሚል ሐኪም የቤተ ክርስቲያን የዲሲፕሊን ሥርዐት በሌለበት ሰዎችን ደቀመዝሙር ለማድረግ መሞከር ትርጉም አልባ ነው።
ቤተ ክርስቲያን ኀጢአትን የሚለማመዱ ሰዎችን በዲሲፕሊን ለመቅጣት ወደኋላ የምትልባቸው ብዙ ምክንያቶች እንዳሉ አስባለሁ። ሆኖም ግን፤ ይህን ለማድረግ አብዛኞቻችን የሚከብደን እና የምናፈገፍግበት ምክንያት፣ ከእግዚአብሔር በላይ ብልህ እና መልካም ለመሆን እየጣርን ስለሆነ ነው ብዬ እሰጋለሁ። እግዚአብሔር “የሚወድደውን ይገሥጻል፤ እንደ ልጅ የሚቀበለውንም ይቀጣል።” (ዕብራውያን 12፥6) ከእግዚአብሔር የበለጠ እናውቃለን?
እግዚአብሔር፣ ልጆቹን ለሕይወታቸው፣ ለእድገታቸው እና ለጤንነታቸው ሲል ይቀጣቸዋል፤ “እግዚአብሔር ግን የቅድስናው ተካፋዮች እንድንሆን ለእኛ ጥቅም ሲል ይቀጣናል” (ዕብራውያን 12፥10)። አዎ ያሳዝናል! ነገር ግን መልካም ፍሬ አለው። “ቅጣት ሁሉ በወቅቱ የሚያሳዝን እንጂ ደስ የሚያሰኝ አይመስልም፤ በኋላ ግን ለለመዱት ሰዎች የጽድቅና የሰላም ፍሬ ያስገኝላቸዋል” (ዕብራውያን 12፥11)። የጽድቅና የሰላም ፍሬ! ይህ እጅግ ውብ ነው።
የጽጌረዳ አበባን መግረዝ፣ ብዙ የጽጌሬዳ አበባዎች እንዲያድጉ እንደሚያደርግ ሁሉ፣ የቤተ ክርስቲያን የዲሲፕሊን ሥርዐት ቤተ ክርስቲያን እንድታድግ ይረዳታል። በሌላ አነጋገር፣ ይህ የዲሲፕሊን ሥርዐት የክርስቲያናዊ ደቀ መዝሙርነት ሌላው አካል ነው። “ደቀ መዝሙር” እና “ዲሲፕሊን” የሚሉትን ቃል አስተውሉ። ሁለቱም ቃላት ከትምህርት አለም የተወሰዱ ሲሆን፣ እነርሱም ማስተማር እና ማረምን ያካትታሉ። ይህንን ለማስረዳት የምንጠቀምባቸው ለዓመታት የቆዩ ቃላቶች አሉ። እነርሱም፦ “ፎርማቲቭ ዲሲፕሊን” (ገንቢ ዲሲፕሊን) እና “ኮሬክቲቭ ዲሲፕሊን” (የማቅናት ዲሲፕሊን) ናቸው።
የዚህ የመግቢያ ጽሑፍ ዓላማ፣ የቤተ ክርስቲያን የዲሲፕሊን ሥርዐት “ምን” እንደሆነ፣ “መቼ”፣ “እንዴት” እና “ለምን” እንደሚፈጸም ለአንባቢዎች ማስተዋወቅ ነው።
የቤተ ክርስቲያን የዲሲፕሊን ሥርዐት ምንድን ነው?
የማረምና የማቅናት ዓላማ ያለው የቤተ ክርስቲያን የዲሲፕሊን ሥርዐት ምንድን ነው? የቤተ ክርስቲያን የዲሲፕሊን ሥርዐት ማለት በጉባኤውና በአባላቱ ሕይወት ውስጥ፣ ኀጢአትን የማረም ሂደት ነው። ይህ ማለት፣ ኀጢአትን በግል በተግሣጽ ቃል ማረም ሊሆን ይችላል። ወይም በቀጥታ ከኅብረት አባልነት በማስወጣት ኀጢአትን ማረም ሊሆን ይችላል። የቤተ ክርስቲያን የዲሲፕሊን ሥርዐት፣ በተለያየ መንገድ ሊፈጸም ይችላል። ነገር ግን ሁልጊዜ ዓላማው በእግዚአብሔር ሕዝብ መካከል የእርሱን ሕግ መተላለፍ ሲኖር ኀጢአቱን ማረም ነው።
በቀል ሳይሆን የሚፈውስ፣ ትንቢታዊ እና ምሳሌያዊ ነው
ኀጢአትን ማረም፣ በቀል ወይም የእግዚአብሔርን ፍርድ መፈጸም ሳይሆን የሚፈውስ ትንቢታዊ እና ምሳሌያዊ ልምምድ ነው። የሚፈውስ ነው ስል፣ እያንዳንዱ ክርስቲያን እንዲሁም ጉባኤው እግዚአብሔርን በመምሰል እንዲያድግ ይረዳል። አንድ የቤተ ክርስቲያን አባል የሐሜት ንግግር ቢያወራ፣ ሌላኛው አባል ኀጢአቱን በማረም ሐሜት እንዲያቆምና የፍቅር ቃል እንዲያወጣ ሊነግረው ይገባል። እግዚአብሔር የሚናገረው ሰዎችን ለመጉዳት አይደለም። የእግዚአብሔርም ሕዝቦች እንዲሁ ሊሆኑ ይገባል።
የቤተ ክርስቲያን የዲሲፕሊን ሥርዐት ትንቢታዊ ነው ስል ደግሞ፣ የእግዚአብሔር እውነት ብርሃንን በስሕተትና በኀጢአት ላይ ያበራል ማለቴ ነው። በማኅበር እንዲሁም በግለሰብ ሕይወት ያለብንን ነቀርሳ ነቅሶ በማውጣት እንዲቆረጥ ይረዳል። ኀጢአት የማስመሰል ጌታ ነው። ለምሳሌ፣ ሐሜት ለሰው ያለን እውነተኛ “መንፈሳዊ ጭንቀት” ይመስላል። ስለዚህ ሐሜተኛ ሰው፣ የሚናገረው ንግግር ምክንያታዊ እና መልካም እንደሆነ ያስባል። የቤተ ክርስቲያን የዲሲፕሊን ሥርዐት ግን፣ ይህንን ኀጢአት ያጋልጣል። ሁሉም ይማርና ይጠቀም ዘንድ፣ ለኀጢአተኛው እና በርሱ ዙሪያ ላሉ ሰዎች ኀጢአቱን ያጋልጣል።
የቤተ ክርስቲያን የዲሲፕሊን ሥርዐት ምሳሌያዊ ነው ስል ደግሞ፣ ሊመጣ ያለውን የላቀ ፍርድ የሚያስጠነቅቅ የአሁን ጊዜ ትንሸ ፍርድ ነው(1 ቆሮንቶስ 5፥5)። እንደዚህ ዐይነቱ ማስጠንቀቂያ ስጦታ ነው። አንድ የክፍል አስተማሪ የወደቁ ተማሪዎቹን ተስፋ እንዳይቆርጡ ፈርቶ አሳለፋቸው ብላችሁ አስቡ። ይህ ድርጊት ዓመቱ ሲያልቅ እንዲወድቁ ያደርጋቸዋል። ይህ መልካም ተግባር አይደለም። ልክ እንደዚሁ፣ የቤተ ክርስቲያን የዲሲፕሊን ሥርዐት በኀጢአት ወድቆ ለተገኘ ሰው፣ “ተጠንቀቅ በዚህ መንገድ ከቀጠልክ የባሰ ቅጣት ይጠብቅሃል። እባክህ ተመለስ” ብለን በፍቅር የምንናገርበት መንገድ ነው።
ሰዎች ተግሣጽን አለመውደዳቸው የሚያስገርም ነገር አይደለም። እጅግ ከባድ ነው። እግዚአብሔር ምንኛ መሐሪ ነው! በትናንሽ መንገዶች አሁን ላይ ስለሚመጣው ታላቅ ፍርድ ሕዝቡን ያስጠነቅቃል።
መጽሐፍ ቅዱሳዊና ነገረ መለኮታዊ መሠረቶች
ከቤተ ክርስቲያን የዲሲፕሊን ሥርዐት ጀርባ ትልቁ የቤዝዎት ታሪክ አለ። ይህም እግዚአብሔር መልካም እና ሕይወት ወደተሞላው የፍጥረት አገዛዙ፣ የወደቁትን ሰዎች መመለስ ነው (ዘፍጥረት 1፥26-28፣ 3፥1-6)።
አዳምና ሔዋን እግዚአብሔርን እንዲመስሉ ተፈጥረዋል። የእስራኤል ሕዝብም እንደዚሁ! ነገር ግን አዳምና ሔዋን የእግዚአብሔርን ሕግ በመተላለፍ፣ በራሳቸው ሥልጣን ለመምራት በመፈለጋቸው ከገነት ተባረዋል። እስራኤላውያንም፣ የእግዚአብሔርን ሕግ ባለመጠበቃቸውና የእርሱን ባሕርይ ባለመግለጣቸው ወደ ምርኮ ሄደዋል።
ይህንን በመስታወት ምሳሌ መግለጽ እንችላለን። መስታወት ከፊቱ ያለውን አካል ያሳያል። ልክ እንደዚሁ በእግዚአብሔር አምሳል ስለተፈጠርን፣ የምናደርጋቸው ድርጊቶች ስለ እግዚአብሔር የሚናገሩት ነገር አላቸው። ችግሩ ልክ እንደተሰበረ መስታወት፣ የወደቀው ሰው የእግዚአብሔርን ምስል በትክክል አያንጸባርቅም። የወደቀው ሰው ስለሚዋሽ፣ አለም የእግዚአብሔርም ቃል አይታመንም ብላ ደምድማለች። እንዲህም ትላለች፦ ፍጡሩ ከዋሸ፣ ፈጣሪው ውሸታም መሆን አለበት።
ደስ የሚለው ዜና፣ አንዱ የአዳም ልጅ፣ አንዱ የእስራኤልም ልጅ የእግዚአብሔርን ሕግ በፍጹም ጠብቋል። ጳውሎስ እርሱን እንዲህ ሲል ገልጾታል፦ “የማይታየው አምላክ አምሳል”(ቆላስይስ 1፥15)። አሁን፣ ከዚህ አንዱ ልጅ ጋር የተባበሩት ይህንኑ “አምሳል” ተሸክመው እንዲኖሩ ተጠርተዋል። ይህንን ደግሞ የምንማረው በቤተ ክርስቲያን ውስጥ “ከክብር ወደ ክብር” (2ኛ ቆሮንቶስ 3፥18፤ ሮሜ 8፥29፣ 1ኛ ቆሮንቶስ 15፥49፣ ቆላስይስ 3፥9-10) ስንለወጥ ነው።
አጥቢያ አብያተ ክርስቲያናት፣ እግዚአብሔርን በእውነት እና በታማኝነት የሚመስሉ ሰዎችን ለማግኘት ሕዝቦች የሚሄዱባቸው ስፍራዎች ሊሆኑ ይገባል። አለም፣ የአጥቢያ አብያተ ክርስቲያናት ቅድስናን፣ ፍቅርን እና አንድነትን ሲመለከት፣ እግዚአብሔርን በተሻለ ሁኔታ ምን እንደሚመስል ያውቃሉ፤ እንዲሁም ያመሰግኑታል (ለምሳሌ ማቴዎስ 5፥14-16፤ ዮሐንስ 13፥34-35፤ 1 ጴጥሮስ 2፥12)። ስለዚህ የቤተ ክርስርቲያን የዲሲፕሊን ሥርዐት ማለት፣ ከኅብረቱ አንድ ሰው፣ እግዚአብሔርን ባለመታዘዝ፣ የእርሱን ቅድስና፣ ፍቅር እና አንድነት መወከል ሲያቅተው ቤተ ክርስቲያን የምትሰጠው ምላሽ ነው። ከመስታወት ላይ ቆሻሻን እንደምናጸዳው፣ ትክክለኛ ያልሆኑ ምስሎችን ከክርስቶስ አካል ሕይወት ውስጥ ለማስተካከል የሚደረግ ሙከራ ነው።
የተወሰኑ የመጽሐፍ ቅዱስ ክፍሎች
ኢየሱስ በማቴዎስ 16፥16-19 እና 18፥15-20 ላይ የዲሲፕሊንን ሥልጣን ለአጥቢያ ቤተ ክርስቲያን ሰጥቷል። በምድር ላይ የማሰርና የመፍታት ሥልጣን በመጀመሪያ በማቴዎስ 16፥18 ላይ የተጠቀሰ ሲሆን በማቴዎስ 18፥15-20 ላይ ደግሞ ኅብረቶች እንዲለማመዱት ሰጥቷል። ይህንን ሐሳብ ከዚህ በኋላ በጥንቃቄ እንመለከታለን።
ጳውሎስ ስለ ቤተ ክርስቲያን የዲሲፕሊን ሥርዐት ሂደቶች በተለያየ ቦታዎች ላይ አብራርቷል። ከእነዚህም ውስጥ 1 ቆሮንቶስ 5 ፤ 2 2 ቆሮንቶስ 2፥6፤ ገላትያ 6፥1 ፤ ኤፌሶን 5፥ 11 ፤ 1 ተሰሎንቄ 5፥14 ፤ 2 ተሰሎንቄ 3፥6-15፣ 1 ጢሞቴዎስ 5፥19-20፤ 2 ጢሞቴዎስ 3፥5 እና ቲቶ 3፥9-11 ይገኙበታል።
ዮሐንስ በ2ኛ ዮሐንስ 10 ላይ ስለ ዲሲፕሊን ሥርዐት ይናገራል። ይሁዳም በይሁዳ 22 እና 23 ላይ ይህንን ታሳቢ አድርጎ የጻፈ ይመስላል። ተጨማሪ ምሳሌዎችን መጥቀስ ይቻላል። ኢየሱስ እና የመጽሐፍ ቅዱስ ጸሐፊዎች በኅብረታቸው ውስጥ ኀጢአትን እንዲያርሙ ለአድማጮቻቸው ሲነግሯቸው፣ የቤተ ክርስቲያን የዲሲፕሊን ሥርዐትን ታሳቢ በማድረግ ነው።
ቤተ ክርስቲያን መቼ የዲሲፕሊን እርምጃ ልትወስድ ይገባል?
ቤተ ክርስቲያን መቼ የዲሲፕሊን እርምጃ ልትወስድ ይገባል? የዚህ ጥያቄ አጭሩ መልስ አንድ ሰው ኀጢአት ሲያደርግ ነው። ነገር ግን የዚህ መልስ፣ እየተነጋገርን ባለነው የቤተ ክርስቲያን የዲሲፕሊን ሥርዐት መሰረት ይለያያል። ሥርዐቶቹ መደበኛ ወይንም ኢ መደበኛ ሊሆኑ ይችላሉ። ጄይ አዳምስ የግል ተግሣጽ እና እንደማኅበር የቤተ ክርስቲያን ተግሣጽ በማለት ይለያቸዋል።
ከባድ ሆነ ከባድ ያልሆነ ማንኛውም ኀጢአት፣ በእምነት ውስጥ ባሉ ሁለት ወንድሞች ወይም እህቶች መካከል፣ በግል ለመተራረም ምክንያት ሊሆን ይችላል። ይህ ማለት ግን ወንድማችን የሚፈጽመውን እያንዳንዱን ኀጢአት መገሠጽ አለብን ማለት አይደለም። ነገር ግን እያንዳንዱ ኀጢአት ምንም ያህል ትንሽ ቢሆን፣ በማስተዋል እና በፍቅር እርስ በእርስ በግል በመተናናጽ ማደግ ይቻላል ለማለት ነው።
የትኛው ኀጢአት መደበኛ ወይም በማኅበር የቤተ ክርስቲያን ዲሲፕሊን ያስፈልገዋል ወደሚለው ጥያቄ ስንሸጋገር፣ ጥንቃቄ በተሞላው መንገድ መፈተሽ ያስፈልገናል።
መጽሐፍ ቅዱሳዊ ዝርዝሮች
አንዳንድ የቆዩ የነገረ መለኮት ትምህርቶች፣ መደበኛ የቤተ ክርስቲያንን የዲሲፕሊን ሥርዐት መቼ ልንለማመደው እንደሚገባ በዝርዝር አስቀምጠዋል። ለምሳሌ የኮንግሪጌሽናሊስት (Congregationalist) አገልጋይ የሆነው ጆን አንጅል፣ የቤተክርስቲያን ዲሲፕሊን የሚያስፈልጋቸው አምስት ኀጢአቶችን አስቀምጧል። (1) ኢ-ሞራላዊና አጸያፊ ተግባራት (ለምሳሌ፣ 1ኛ ቆሮንቶስ 5፥11-13) (2) የክርስትናን ትምህርት መካድ (ለምሳሌ፣ ገላትያ 1፥8 ፤ 2ኛ ጢሞቴዎስ 2፥17-21፤ 1ኛ ጢሞቴዎስ 6፥3-5፤ 2 ዮሐንስ 10) (3) መለያየትን ማስነሳት (ቲቶ 3፥ 10) (4) ዘመዶቹን፣ በተለይም የቅርብ ቤተሰብን አለመርዳት (ለምሳሌ 1 ጢሞቴዎስ 5፥8) (5) በእርቅ ያልተፈታ ጠላትነት (ለምሳሌ፣ ማቴዎስ 18፥7)።
እንደዚህ ዐይነት መጽሐፍ ቅዱሳዊ ዝርዝሮች ጠቃሚ ናቸው። የተገለጹት እያንዳንዱ ኀጢአቶች ከባድና ውጫዊ መገለጫ ያላቸው መሆናቸውን አስተውሉ። በውስጥ ያሉ የልብ ኀጢአቶች አይደሉም። በዐይን የሚታዩ፣ በጆሮም የሚሰሙ ናቸው። በዚህ ውጫዊ መገለጫቸው፣ ዓለምንም ሆነ ሌሎች በጎችን ስለ ክርስትና የተሳሳተ ግንዛቤ እንዲኖራቸው ያደርጋሉ።
ነገር ግን እነዚህ ዝርዝሮች፣ መጽሐፍ ቅዱስ በግልጽ ስላላስቀመጣቸው ብዙ ኀጢአቶች (ለምሳሌ፦ ጽንስን ማስወረድ) የሚናገሩት ነገር የለም። በተጨማሪም፣ ስለ ዲሲፕሊን ሥርዐት የተጻፉ የመጽሐፍ ቅዱስ ጽሑፎች ስለ አንድ የተለየ ኀጢአት ብቻ ሊናገሩ ይችላሉ። ለምሳሌ፣ 1ኛ ቆሮንቶስ 5 ላይ ከአባት ሚስት ጋር ዝሙት የመፈጸም ኀጢአትን ያወራል። በእርግጥ ጳውሎስ ይህ ኀጢአት ብቻ የቤተ ክርስቲያን ዲሲፕሊን ያስፈልገዋል አላለም። አብያተ ክርስቲያናት እንደዚህ አይነት ምሳሌዎችን መሠረት በማድረግ፣ እንዴት ለሌሎች ኀጢአቶች መጠቀም ይችላሉ?
ውጫዊ፣ ከባድ እና ንሰሓ አልባ ኀጢአት
በአንድ መንገድ መጽሐፍ ቅዱሳዊ መረጃዎችን ለማጠቃለል፣ መደበኛ የቤተ ክርስቲያን የዲሲፕሊን ሥርዐት የሚያስፈልገው ውጫዊ፣ ከባድ እና ንሰሓ አልባ ለሆነ ኀጢአት ነው። ኀጢአት ውጫዊ መገለጫ አለው። በዐይናችን የምናየውና በጆሮአችን የምንሰማው ሊሆን ይገባል። አብያተ ክርስቲያናት፣ በአንድ ሰው ልብ ውስጥ ትዕቢት እና ስግብግብነት እንዳለ በተጠራጠሩበት ጊዜ ሁሉ፣ ያንን ሰው ከቤተ ክርስቲያኒቱ ማስወጣት የለባቸውም። ይህ ማለት ግን፣ የልብ ኀጢአቶች ከባድ አይደሉም ማለት አይደለም። እግዚአብሔር እንጂ እኛ የሌላውን ሰው ልብ መመልከት እና መመርመር አንችልም። እውነተኛ ችግሮች ደግሞ በመጨረሻም መገለጣቸው አይቀርም (1ሳሙኤል 16፥7፤ ማቴዎስ 7፥17 ፤ ማርቆስ 7፥21)።
ሁለተኛ፣ ኀጢአቱ ከባድ መሆን አለበት። ለምሳሌ፣ አንድ ወንድም የተፈጠረን ታሪክ አጋኖ ሲያወራ ብመለከት፣ በግል በጉዳዩ ላይ ላወራው እችላለሁ። ስሕተቱን ባያምን እንኳ ወደ ጉባኤው አላመጣውም። ለምን? አንደኛ፣ ነገሮችን አግንኖ መናገር እንደ ጣዖት አምልኮ እና ራስን በማጽደቅ ውስጥ ባሉ በማይታዩ ኀጢአቶች ላይ የተመሰረተ ነው። እነዚህን ኀጢአቶች፣ የግል ጊዜን በመስጠት ከእርሱ ጋር መወያየት የምችልባቸው ናቸው። ሁለተኛ ደግሞ እያንዳንዱን ኀጢአት ወደ ማኅበሩ ማምጣት ፍርሃት እንዲኖር ያደርጋል። በተጨማሪም ኅብረቱን ወደ ሕግ አክራሪነት (legalism) ያመራል። በሦስተኝነት ደረጃ ደግሞ፣ በኅብረት ሕይወት ውስጥ ሌሎችን በፍቅር “የኀጢአትን ብዛት የሚሸፍንበት” ስፍራ ሊሆን ይገባል(1ኛ ጴጥሮስ 4፥8)። ሁሉንም ኀጢአት መከታተል የለብንም። እግዚአብሔርም በእኛ ላይ ይህንን አላደረገም።
በመጨረሻም፣ ለኀጢአት ንሰሓ በማይገባበት ጊዜ መደበኛ የቤተ ክርስቲያን የዲሲፕሊን እርምጃ መውሰድ አግባብ ይሆናል። በከባድ ኀጢአት ውስጥ ያለ ሰው፣ በግሉ በመጽሐፍ ቅዱስ ላይ በሚገኙት የእግዚአብሔር ትእዛዛት ተወቅሶ፣ ኀጢአቱን ለመተው ፍቃደኛ ያልሆነ ሰው ነው። ይህ ሰው ከክርስቶስ ይልቅ ኀጢአቱ ውድ ሆኖበታል። ከዚህ በታች የምንመለከተው ደግሞ ከሶስቱ አንዱ ውስጥ ብቻ የማይመደብ ነው።
የመጀመሪያ መደበኛ የቤተ ክርስቲያን የዲሲፕሊን ሥርዐት በምናካሂድበት ጊዜ፣ ከላይ የተጠቀሱት ሶስቱም አጋጥመውኝ ነበር። የሚመረመረው ሰው የቅርብ ጓደኛ እና የሥራ አጋር ነበር። ሆኖም ግን፣ እኔ እና ሌሎች የቤተ ክርስቲያን ሰዎች፣ በዝሙት ኀጢአት ውስጥ እንደነበር አንድ ቀን ምሳ እየበላን እስከሚነግረኝ ድረስ አላስተዋልኩም ነበር። ወዲያውኑ፣ መጽሐፍ ቅዱስ እርሱ ስላደረገው እንደዚህ ስላሉ ኀጢአቶች ምን እንደሚል ጠየቅኩት፤ እርሱም እንደሚያውቅ ነገረኝ። ሆኖም ግን ከእግዚአብሔር ጋር ሰላም እንደሆነ ነገረኝ። ንሰሓ እንዲገባ ገፋፋሁት። ሌሎችም እንደዚሁ ሞግተውት ነበር። ነገር ግን ለሁላችንም የሚመልስልን መልስ፣ “እግዚአብሔር በዚህ ድርጊት ላይ ችግር የለበትም” የሚል ነበር። እንደዚህ ከመሰሉ፣ ወራትን ከፈጁ ውይይቶች በኋላ ቤተ ክርስቲያኒቱ በይፋ ከኅብረት አስወጣችው። ኀጢአቱ እጅግ ከባድ፣ ንሰሓ አልባ እና ግልጽ የሆነ ውጫዊ መገለጫ ነበረው። ክርስቲያን መሆን ማለት ምን ማለት እንደሆነ፣ ቤተ ክርስቲያን ውስጥ ላሉት እንዲሁም በውጪ ላሉት የተሳሳተ ግንዛቤን የሚሰጥ ነበር። ቤተ ክርስቲያኒቱ ይህንን ሰው ለማረም፣ ለብዙ ወራት ሞክራለች። እንወደዋለን። ከኀጢአቱ ርቆ፣ ክርስቶስ ዓለም ከሚሰጠው ነገር ሁሉ በላይ ውድ እንደሆነ እንዲያውቅ እንፈልጋለን። ሆኖም ግን ምንም የመመለስ ልብ አልነበረውም። በሐሳቡ ጸንቶ ነበር። በኀጢአቱ እና በእግዚአብሔር ቃል መካከል ምርጫ ሲሰጠው፣ ኀጢአትን መረጠ። ስለዚህ ቤተ ክርስቲያኒቱ መደበኛ የዲሲፕሊን እርምጃ ወሰደች።
እንዴት ቤተ ክርስቲያን የዲሲፕሊን እርምጃዎችን መውሰድ መለማመድ አለባት?
እንዴት ነው ቤተክርስቲያን የዲሲፕሊን እርምጃዎችን መውሰድ መለማመድ ያለባት? ኢየሱስ በማቴዎስ 18፥15-17 ላይ መሠረታዊውን ሐሳብ አቅርቧል። ለደቀመዛሙርቱም እንዲህ ብሏል፦
“ወንድምህ ቢበድልህ ሄደህ አንተና እርሱ ብቻ ሆናችሁ ጥፋቱን ንገረው። ቢሰማህ፣ ወንድምህን እንደ ገና የራስህ ታደርገዋለህ። ባይሰማህ ግን ቃል ሁሉ በሁለት ወይም በሦስት ምስክሮች ፊት ስለሚጸና፣ አንድ ወይም ሁለት ሰው ይዘህ አነጋግረው። እነርሱን ባይሰማ ለቤተ ክርስቲያን ንገር፤ ቤተ ክርስቲያንንም ባይሰማ፣ እንደ አሕዛብና እንደ ቀረጥ ሰብሳቢ ቍጠረው።”
እዚህ ጋር እንድታስተውሉት የምፈልገው፣ ጥፋቱ የሚጀምረው በሁለት ወንድማማቾች መሃል ነው። እርቅንም ለማምጣት ከሚያስፈልገው በላይ መኬድ የለበትም። ኢየሱስ ሂደቱን በአራት ደረጃዎች አስቀምጦታል።
አራት መሠረታዊ ደረጃዎች
- በሁለቱ ሰዎች መሃል ያለው የኀጢአት ችግር በራሳቸው መፈታት ከተቻለ፣ ጉዳዩ ተዘግቷል።
- ጉዳዩ በሁለቱ ካልተፈታ ደግሞ፣ የተበደለው ወንድም ሁለት ወይንም ሶስት ወንድሞችን ይዞ ይመጣል፤ “ቃል ሁሉ በሁለት ወይም በሦስት ምስክሮች ፊት ስለሚጸና”(ማቴዎስ 18፥16)። ኢየሱስ ይህንን ሐረግ ከዘዳግም 19 የወሰደው ነው ሲሆን የክፍሉ ዐውድ ሰዎችን ከሐሰት ክሶች ስለ መጠበቅ የሚያወራ ነው። ዘዳግም ለየትኛውም ወንጀል የተጠረጠረን ሰው “በጥልቅ ይመረምሩት” (ዘዳግም 19፥18) ዘንድ ያዛል። ኢየሱስም እንዲሁ፣ ክርስቲያኖች ለእውነት እና ለፍትሕ የቆሙ እንዲሆኑ ይፈልጋል። ይህ ደግሞ ትጋትን ይጠይቃል። ሁለት ወይንም ሦስት ምስክሮች፣ በርግጥም ከባድ እና ውጫዊ ጥፋት እንደተፈጸመ ደግሞም ንስሓ የማይገባ ሰው መሆኑን ማረጋገጥ አለባቸው። ሌሎች ሰዎችን ማሳተፋችን ጥፋተኛው ጥፋቱን እንዲረዳ ወይንም ተበዳዩ ማዘን እንደሌለበት እንዲያስተውል ያግዘዋል ብለን ተስፋ እናደርጋለን። የላይኛው እና ይህ ደረጃ ለሁሉም አመቺ በሆነ ሁኔታ በተለያዩ ስብሰባዎች ላይ ማድረግ ይቻላል።
- የሁለት ወይንም የሦስት ምስክሮች ጣልቃገብነት መፍትሔ ካላመጣ ደግሞ፣ ተበዳይ ለቤተ ክርስቲያን እንዲያሳውቅ ታዟል (ማቴዎስ 18፥17)። እኔ ባለሁበት ቤተ ክርስቲያን፣ ይህ የሚደረገው ለቤተክርስቲያን ሽማግሌዎች በማሳወቅ ነው። ምክንያቱም ጌታ ቤተ ክርስቲያንን እንዲመሩ ኃላፊነት የሰጣቸው ለሽማግሌዎች ነው (1 ጢሞቴዎስ 5፥17፤ ዕብራውያን 13፥17፤ 1ኛ ጴጥሮስ 5፥2)። ውጫዊ መገለጫ ያለው፣ ከባድ እና ንሰሓ አልባ ኀጢአት የተገኘበትን ሰው ስም ይፋ ያደርጋሉ። ሌሎች በማይሰናከሉበት ሁኔታ እና ለቤተሰቡ ኀፍረትን በማያመጣ ሁኔታ ደግሞ ስለኀጢአቱ አጭር መግለጫ ይሰጣሉ። ከዚያም በተለምዶ፣ ይህንን ሰው እንዲፈልጉ እና ወደ ንሰሓ እንዲጠሩ ለጉባኤው ሁለት ወር ይሰጣል።
- የቤተ ክርስቲያን ዲሲፕሊን የመጨረሻው ደረጃ ከኅብረቱ ወይንም ከቤተ ክርስቲያን አባልነት ማስወጣት ነው። ይህ ማለት፣ የጌታን እራት መውሰድ አይችልም ማለት ነው “ቤተ ክርስቲያንንም ባይሰማ እንደ አሕዛብና እንደ ቀረጥ ሰብሳቢ ቁጠረው” (ማቴዎስ 18፥17)። ከእግዚአብሔር የቃል ኪዳን ሕዝብ ውጪ እንዳለ እና የክርስቶስን የቃልኪዳን እራት አብረነው ልንወስድ እንደማይገባ አድርገን ልንቆጥረው ይገባል(በእርግጥ የቤተክርስቲያን ስብሰባዎች ላይ እንዲገኝ ይበረታታል፣ ይህ ከታች ባለው ጽሑፍ ተብራርቷል)። ጉባኤው ይህንን የሚያደርገው፣ የተሰጠው ሁለት ወር ካለቀ በኋላ እና ኀጢአቱን ለመተው ፍቃደኛ ካልሆነ ነው። ሁለት ወርን የተጠቀምነው የቤተ ክርስቲያናችን መደበኛ ስብሰባን በዚያን ጊዜ ስለምናካሂድ እንጂ በሌላ ምክንያት አይደለም። በማንኛውም ሁኔታ፣ ቤተ ክርስቲያን ይህንን ሂደት ልታፈጥን ወይንም ልታዘገይ ትችላለች።
ለምን የዲሲፕሊን ሂደቱን ማፍጠን እና ማዘግየት ያስፈልጋል?
አንዳንድ ጊዜ የዲሲፕሊን ሂደትን ማዘግየት ያስፈልጋል። ይህ የሚሆነው፣ ለምሳሌ አንድ ኀጢአተኛ ከኀጢአቱ ጋር ለመታገል ፍላጎት ሲያሳይ ነው። ግንዛቤ ውስጥ መግባት ያለበት የኀጢአቱ ባሕርይ ብቻ ሳይሆን የኀጢአተኛውም ባሕርይ ጭምር ነው። የተለያዩ ኀጢአተኞችን ፣በተለያየ መንገድ መቅረብ ያስፈልጋል። ጳውሎስ እንዳዘዘው፦ “ሥራ ፈቶችን ገሥጿቸው፤ ፈሪዎችን አደፋፍሯቸው፤ ደካሞችን እርዷቸው፤ ሰውን ሁሉ ታገሡ” (1ኛ ተሰሎንቄ 5፥14)። አንዳንድ ጊዜ ሰዎች ኀጢአታቸውን ችላ ብለውት ወይንም ለኀጢአታቸው ደንታቢስ ሆነው ይሁን ወይም የእውነት ደክመው ይሁን ለመለየት ግልጽ አይደለም።
አንድ ጊዜ ሱስ ካለበት ሰው ጋር እሰራ ነበር። ለተወሰነ ያህል ጊዜ፣ ለሥነ ምግባር ድክመቶቹ ሰበብ እንደሆነ ወይም ነፍሱ በኀጢአት ምክንያት ለዓመታት ዝላ፣ ኀጢአት ማድረጉን ማቆም አቅቶት እንደሆነ መለየት አልቻልኩም ነበር። እንደዚህ ዐይነት ጥያቄዎች የዲሲፕሊን ሂደቱን ፍጥነት ሊወስኑት ይችላሉ።
አንዳንድ ጊዜ ደግሞ የዲሲፕሊን ሂደት መፍጠን አለበት። ይህ ማለት ኢየሱስ በማቴዎስ 18 ከገለጸው ቅደም ተከተሎች አንድ ወይም ሁለት ደረጃዎችን መዝለልን ሊጠይቅ ይችላል። የዲሲፕሊን ሂደትን ለማፍጠን ሁለት ግልጽ መጽሐፍ ቅዱሳዊ ማስረጃዎች አሉ። እነዚህም (1) መከፋፈልን የሚያመጣ (2) የአደባባይ ኀጢአት(ከቤተ ክርስቲያን ባለፈ በውጪው ማኅበረሰብ ላይ ስለ ክርስቶስ የተሳሳተ ግንዛቤ እንዲኖራቸው የሚያደርግ ኀጢአት) ስለ መጀመሪያው ምድብ፣ ጳውሎስ እንዲህ ይላል “መከፋፈል የሚያመጣን ሰው አንድ ጊዜ ምከረው፤ ለሁለተኛ ጊዜ አስጠንቅቀው፤ ከዚያ ካለፈ ከእርሱ ጋር አንዳች ነገር አይኑርህ” (ቲቶ 3፥10)። ጳውሎስ ምን ዐይነት ሂደትን እያመለከተ እንደሆነ ግልጽ አይደለም። ነገር ግን ቤተ ክርስቲያን ለአካሉ ስትል፣ መከፋፈልን በሚያመጡ ሰዎች ላይ ፈጣን ምላሽ መስጠት እንዳለባት ይናገራል።
ከዚህ የሚፈጥን የዲሲፕሊን ሂደት ደግሞ፣ በ 1ኛ ቆሮንቶስ 5 ላይ ቀርቧል። ጳውሎስ በዚህ ስፍራ፣ ክርስቲያን ያልሆነ ሰው እንኳን የሚኮንነውን ኀጢአት ያደረገን ሰው ወዲያውኑ ከቤተ ክርስቲያን እንዲያስወጡ ይነግራቸዋል። ጳውሎስ ቤተ ክርስቲያኒቱ ይህንን ያደረገውን ሰው ወደ ንሰሓ እንዲመጣ እንድታስጠነቅቅ ራሱ አላዘዘም። ያለው ይህንን ነበር፦ “እንደዚህ ዐይነቱ ለሰይጣን ይሰጥ” (1ኛ ቆሮንቶስ 5፥5)
ለምን የንሰሓ ጥሪ እና ሁለተኛ ዕድል አልተሰጠውም? ጳውሎስ በንሰሓ እና ሁለተኛ ዕድል በመስጠት ሳያምን ቀርቶ አይደለም። የተናገረውም፣ ይህንን ያደረገው ሰው “ሥጋው ጠፍቶ መንፈሱ በጌታ ቀን ትድን ዘንድ” (ቁጥር 5) ነው። በእርግጥ፣ ጳውሎስ ይህ ሰው ንሰሓ መግባቱን ካስመሰከረ ወደ ቤተ ክርቲያኒቱ መመለስ እንደሚችል ይናገራል(2ኛ ቆሮንቶስ 2፥5 -8)። ጳውሎስ ሊያስተላልፍ የፈለገው ሐሳብ፣ ይህ ኀጢአት ለሁሉም የተገለጠ ስለሆነ ለኅብረተሰቡ ስለክርስቶስ የሚናገረው ነገር አለ። ስለዚህ ቤተ ክርስቲያን ይህንን ለሁሉም እንዲ ብላ ግልጽ ማድረግ አለባት፦ “ይህ ተቀባይነት የለውም፤ ክርስቲያኖች እንደዚህ አያደርጉም!”
ይህንን ካልን፣ 1ኛ ቆሮንቶስ 5 ላይ በኀጢአቱ ወድቆ ስለ መሆኑ ምንም አይነት ጥርጣሬ እንዳልነበረው ማየቱ ተገቢ ነው። የማያከራክር እውነታ ነበር። ነገር ግን፣ ኀጢአቱን ስለ መፈጸሙ ጥያቄ ከተነሳ፣ ምንም ያህል የአደባባይ ኀጢአት ቢሆንም ኢየሱስ በማቴዎስ 18 ላይ እንዳስቀመጠው ቤተ ክርስቲያን ቆም ብላ ጥልቅ ምርመራ ልታካሂድ ይገባል። ለምሳሌ፣ በሃብት ማጭበርበር (የአደባባይ ኀጢአት) አንድ ሰው ቢጠረጠር፣ ቤተ ክርስቲያን በስማ በለው የዲሲፕሊን እርምጃ ልትወስድ አይገባም። ምክንያቱም ፍርድ ቤቶች በቂ ማስረጃ ባለማግኘታቸው ይህንን ጉዳይ ከሶስት ወራት በኋላ ውድቅ ሊያደርጉት ይችላሉ።
ታዲያ ቤተ ክርስቲያን የዲሲፕሊን ሂደቶችን እንድታፋጥን ሊያደርጉ የሚችሉ ሁለቱ ምክንያቶች ምንድን ናቸው? (i) በቤተ ክርስቲያኑ አካል አንድነት ላይ ድንገተኛ ሥጋት ሲፈጠር ወይም (ii) በማኅበረሰቡ ውስጥ በክርስቶስ ስም ላይ ትልቅ ጉዳት ሊያደርስ የሚችል ኀጢአት ሲኖር፣ ቤተ ክርስቲያን በፍጥነት የዲሲፕሊን እርምጃዎችን ልትወስድ ትችላለች። በዚህ ሂደቶች ውስጥ ለእያንዳንዱ ውሳኔዎች የሚሆን ቀመር የለም። ስለዚህ አንድ ቤተ ክርስቲያን እንደዚህ ያሉ አስቸጋሪ ሁኔታዎች ሲፈጠሩ ተከታትለው ሊፈቱ የሚችሉ ከአንድ በላይ ሽማግሌዎች ያስፈልጓታል።
በኅብረት መገኘት እና ወደ ኅብረት መመለስ
የቤተ ክርስቲያን አባላት ብዙ ጊዜ ከአባልነት እና ከጌታ እራት የታገደ ሰው በቤተ ክርስቲያኑ ሳምንታዊ ስብሰባዎች ላይ መገኘት ይችል እንደሆነ እንዲሁም በሳምንቱ ውስጥ ከእሱ ወይም ከእሷ ጋር እንዴት አብሮ መኖር እንዳለባቸው ያስባሉ። አዲስ ኪዳን ይህንን ጉዳይ በተለያዩ ቦታዎች ይገልፃል (1ኛ ቆሮንቶስ 5፥9፣ 11 ፤ 2ኛ ተሰሎንቄ 3፥6፣ 14-15፤ 2ኛ ጢሞቴዎስ 3፥5 ፤ ቲቶ 3፥10፤ 2ኛ ዮሐንስ 10) የተለያዩ ሁኔታዎች የተለያዩ ምላሽ ሊፈልጉ ይችላሉ። ነገር ግን እኔ ባለሁበት ቤተ ክርስቲያን ውስጥ ያሉ ሽማግሌዎች የሚሰጡት መመሪያ በሚከተሉት በሁለት ሐሳቦች ይጠቀለላል ፡-
- ንሰሓ ያልገባው እና በዲሲፕሊን ቅጣት ውስጥ ያለው ሰው መገኘት፣ አካላዊ ስጋትን የማያመጣ ከሆነ፣ ቤተ ክርስቲያን በሳምንታዊ ስብሰባዎቿ ላይ ይህንን ግለሰብ መቀበል አለባት። ለዚህ ሰው፣ በእግዚአብሔር ቃል ስብከት ሥር ከመቀመጥ የተሻለ ስፍራ የለም።
- ምንም እንኳን በዲሲፕሊን ቅጣት ውስጥ ያለው ግለሰብ የቤተሰብ አባላት፣ መጽሐፍ ቅዱሳዊ የቤተሰብ ኃላፊነታቸውን መወጣት ቢገባቸውም (ለምሳሌ፣ ኤፌሶን 6፥1-3፤ 1 ጢሞቴዎስ 5፥8፤ 1 ጴጥሮስ 3፥1-2) ሌሎች የቤተ ክርስቲያን አባላት በዲሲፕሊን ቅጣት ውስጥ ካለው ግለሰብ ጋር ያላቸው ግንኙነት መለወጥ አለበት። ግንኙነታቸው የወዳጅነት ሳይሆን የታሰበበት፣ የተቆጠበ እና በንሰሓ የተሞላ ሊሆን ይገባል።
ይህ ሰው ወደ ቤተ ክርስቲያኒቱ ኅብረት መመለስ የሚችለው የእውነተኛ ንሰሓ ፍሬዎችን ሲያሳይ ነው። የእውነተኛ ንሰሓ ፍሬ ትርጉም የሚወሰነው በኀጢአቱ ባሕርይ ላይ ነው። አንዳንድ ጊዜ፣ የንሰሓ ፍሬ ምን እንደሆነ ለማወቅ ቀላል ነው። ሚስቱን ለተወ አንድ ሰው ንሰሓ መግባት ማለት ቀላል እና ግልጽ በሆነ መልኩ ወደ እርሷ መመለስ ማለት ነው። ነገር ግን አንዳንድ ጊዜ ንሰሓ ማለት ኀጢአትን ሙሉ ለሙሉ ማሸነፍ ማለት አይደለም፤ ነገር ግን ልክ ከሱስ ጋር እንደሚታገል ሰው ያንን ኀጢአት በመዋጋትና በመታገል ከፍ ያለ ጥረትና ትጋትም ማሳየት ሊሆን ይችላል።
በእርግጥ፣ የእውነተኛ ንሰሓ ምንነት ጥበብ የሚፈልግ ከባድ ጥያቄ ነው። ጥንቃቄ ከርኅራኄ ጋር ሚዛኑን መጠበቁን ማረጋገጥ አለብን። ንሰሓ፣ በፍሬ እንዲገለጥ የተወሰነ ጊዜ ሊያስፈልገው ይችላል። ነገር ግን ረጅም ጊዜ መውሰድ የለበትም(2 ቆሮንቶስ 2፥5-8)። አንድ ጊዜ ቤተ ክርስቲያን ንስሓ የገባውን ግለሰብ፣ ወደ ኅብረቷ እና ወደ ጌታ እራት ለመመለስ ከወሰነች በኋላ ግን፣ የእይታ ጊዜ መስጠት ወይንም የሁለተኛ ደረጃ አባልነት ስሜት ልትፈጥር አይገባም። ይልቁንም ቤተ ክርስቲያን ይቅርታዋን በይፋ መናገር አለባት (ዮሐንስ 20፥23)፣ ንስሓ ለገባው ሰው ያላትን ፍቅር አረጋግጣ እና ደስታዋንም ማክበር አለባት (2ቆሮንቶስ 2፥8፣ ሉቃስ 15፥24)።
ቤተ ክርስቲያን ለምን የዲሲፕሊን እርምጃን መለማመድ አለባት?
ቤተ ክርስቲያን የዲሲፕሊን ሥርዐቶችን ስትለማመድ፣ በግልጽ የተቀመጠ የመጽሐፍ ቅዱስ ክፍል የሌላቸው እና ውስብስብ የሆኑ እውነተኛ የሕይወት ሁኔታዎች ይገጥሟታል። መደበኛ የቤተ ክርስቲያን የዲሲፕሊን እርምጃ፣ መች እንደሚያስፈልግ፣ ምን ያህል ጊዜ መውሰድ እንዳለበት እና በዲሲፕሊን ቅጣት ውስጥ ያለው ሰው ደግሞ መች በእውነት ንሰሓ መግባቱን እንደምናረጋግጥ ሁልግዜ ለቤተ ክርስቲያን ግልጽ አይደለም።
ጉባኤው እና መሪዎች እነዚህን አስቸጋሪ ሁኔታዎች ለመፍታት በሚሞክሩበት ጊዜ፣ ቤተ ክርስቲያን የተጠራቸው ከምንም ነገር በላይ የክርስቶስን ስም እና ክብር ለማስጠበቅ እንደሆነ ማስታወስ አለባቸው። የቤተ ክርስቲያን ዲሲፕሊን፣ በአፉ ክርስቲያን ነኝ የሚል፣ በተግባሩና በሕይወቱ ግን ክርስቶስ ከማያከብር ሰው ጋር መስማማቷን ወይም አለመስማማቷን የምትገልጽበት ነው። ኀጢአት እና ኀጢአቱ የተፈጸመበት ሁኔታ ሊለያይ ይችላል። ነገር ግን ይህ የቤተ ክርስቲያናችን የመጀመሪያ ጥያቄ ሊሆን ይገባል፤ “እንዴት የዚህ ሰው ኀጢአት እና ለእርሱ ያለን ምላሽ የክርስቶስን ቅዱስ ፍቅር ይገልጣል?”
ደግሞም ለክርስቶስ ክብር ማሰብ ማለት ክርስቲያን ላልሆኑት ሰዎች ማሰብ ማለት ነው። አብያተ ክርስቲያናት የቤተ ክርስቲያን ዲሲፕሊንን መለማመድ ሲያቅታቸው ዓለምን እየመሰሉ ይመጣሉ። ከመረገጥ በቀር ምንም ጥቅም እንደሌለውና ጣዕሙን እንዳጣ ጨው ይሆናሉ(ማቴዎስ 5፥13)። በጨለማ ላለው ዓለም ምስክር መሆን አይችሉም።
እንዲሁም ለክርስቶስ ክብር ማሰብ ማለት ለሌሎች የቤተ ክርስቲያን አባላት ማሰብ ማለት ነው። ክርስቲያኖች ኢየሱስን ለመምሰል መፈለግ አለባቸው። የቤተ ክርስቲያን የዲሲፕሊን ሥርዐት ደግሞ ይህንን የክርስቶስ ምስል ግልጽ ያደርገዋል። አባላት በጉባኤው የቤተ ክርስቲያን የዲሲፕሊን እርምጃ ሲወሰድ ለራሳቸው ሕይወት የበለጠ ጥንቃቄ ሊኖራቸው እንደሚገባ ያሳስባቸዋል። ኮንግሪጌሽናሊስት (Congregationalist) የሆነው ጄምስ ይህንን እንዲህ ያጠቃልለዋል፦ “የዲሲፕሊን አስፈላጊነት ግልጽ ነው። ወደ ኋላ የሸሹትን ይመልሳል፣ ግብዞችን ይለያል፣ ጤነኛ የሆነ መከባበርን በቤተ ክርስቲያን ውስጥ ያሰፍናል፣ ጥንቃቄ እና ጸሎትን ያበረታታል፤ የሰውን ልጅ ድክመትና የሚያመጣውን መዘዝ በማያጠያይቅ መልኩ ያረጋግጣል፤ እንዲሁም ዐመጽን በይፋ ይቃወማል።”
በመጨረሻም፣ ለክርስቶስ ክብር ማሰብ ማለት በኀጢአት ወድቆ ላለው ሰው ማሰብ ማለት ነው። በ1ኛ ቆሮንቶስ 5 ላይ ጳውሎስ ይህንን ሰው ከጉባኤው ማስወጣት የፍቅር መገለጫ እንደሆነ አውቋል “ሥጋው ጠፍቶ መንፈሱ በጌታ ቀን ትድን ዘንድ” (1ኛ ቆሮንቶስ 5፥5)።
ቤተ ክርስቲያን ለምን የዲሲፕሊን እርምጃን መለማመድ አለባት? ለግለሰቡ ጥቅም፣ ክርስቲያን ላልሆኑት ጥቅም፣ ለቤተ ክርስቲያን ጥቅም እና ለክርስቶስ ክብር። እነዚህን መሠረታዊ ግቦችን በአእምሮአችን መያዝ አብያተ ክርስቲያናት እና ሽማግሌዎች አስቸጋሪ ሁኔታዎችን እንዲፈቱ ያግዛቸዋል። በዚህም በውድቀታችንም እንኳን የእግዚአብሔር ጥበብ እና ፍቅር እንደሚልቅ እንገነዘባለን።
በ ጆናታን ሊማን
ማጣቀሻ
1. John Angell James, Church Fellowship or The Church Member’s Guide፣ 10ኛ ዕትም፣ 11ኛ ምዕራፍ ከሆነው, ከWorks of John Angell James ከገጽ 53 የተወሰደ
2. James, Christian Fellowship, ገጽ 53.
3. Mark Dever, Nine Marks of a Healthy Church (Crossway, 2004)፣ ገጽ 174-78.
.
